[Danny Booysen]
Het jy al op ‘n hoofpad gehardloop
net om die konstante gejaag
te kan visualiseer:
haastiger en vinniger
met asem wat al vlakker word
en spiere wat brand
want dis ‘n beter seer om te ervaar
as die ewige las van spyt en verlange,
en dan deur die rukwind langs jou
van die trok op die hoofpad
aangetrek word deur ‘n wens
wat jy nie hardop mag sê nie?
‘n Wens wat al jou pyn sal wegvat.
Dis net ‘n oogwink weg.
Een ongeluk weg.
Want ek het al.
Maar tog het ek nie.
Sien, die vreemde ding van donkerte
is dat jy nie weet jy is in ‘n gat
totdat jy daaruit klim nie;
die skaduwees is verleidelik;
die duiwel is listig – en
hy sal altyd wees.
Dit is byna onmoontlik om
self te voorkom dat jy
in daardie
gat sal
gly.
Skaduwees is verleidelik: hulle
sal soos mis die brandende skemerlig
só verdof dat jy nie eens saans die
prag van die sonopkoms kan ervaar nie;
al jou hartsbegeertes word deur dié
neerdrukkende wit kombers verswelg.
Die lewe word ‘n rat race –
‘n konstante gejaag in ‘n resies
wat net aardse dinge as prys beloon.
Wat van die groter prys?
Die groter Geskenk?
Wat help dit dan ons streef só na
sukses in materiële dinge dat ons
vergeet om ons lewe te verloor –
Here,
vernuwe ons denkwyse;
maak ons ore oop;
help ons om te onderskei
wat die wil van God is,
sodat alle innerlike twyfel
kan wegsypel;
Here, help vir ons om in alle
besluitneming altyd eerste na
U toe te draai; maak ons harte oop;
vul ons met U teenwoordigheid;
vul ons met U
onvoorwaardelike
liefde.
Danny Booysen